Met enige regelmaat komen we items tegen die de geschiedenis vertegenwoordigen.
In dit geval de geschiedenis van de walvisvaarders, gelukkig voltooid verleden tijd.
De walvisvaarders hielden vanzelfsprekend een logboek bij,
en daar hielden ze niet alleen hun vangsten bij,
maar ook werd er genoteerd waar ze een walvis hadden gespot,
wat voor soort walvis het betrof,
en wanneer de harpoen doel had gemist.
Voor deze registratie gebruikte men deze koperen stempels,
zodat het ook voor de analfabeten onder de bemanning(het merendeel)het te ontcijferen was.
Op deze koperen stempels stonden de diverse soort walvissen op afgebeeld.
Als de walvis dan bijvoorbeeld horizontaal in het logboek werd afgebeeld, was het dier raak geharpoeneerd;
als het dier verticaal werd gestempeld, was ie alleen gespot en weggedoken weg voordat het harpoen in gereedheid was gebracht;
en als het het dier verticaal op zijn kop werd getoond, dan was er sprake van een misser.
De grootse stempels zijn circa 6 cm breed, de kleinste circa 2,5 cm
De Nederlandse walvisvaart stopte definitief aan het einde van de negentiende eeuw (circa 1870) en was vooral commercieel ´succesvol´ tussen 1614 en 1642, toen men vanuit Spitsbergen (Nederzetting ´Smeerenburg´, verwijzend naar het vet van de walvissen) jacht maakte op de Groenlandse walvis.