De frase ‘vroeger was alles anders’ wordt door de ouderen onder ons nogal eens gebezigd,
waarop de jongere generatie veelal met een verveelde gaap reageert.
Tsja.
Begrijpelijk,
maar, ook al is het een cliché, die oudjes hebben natuurlijk wel gelijk.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar oude producten, zoals dit krukje,
dat gemaakt is in de tijd dat televisie nog moest worden uitgevonden en
koningin Elizabeth vermoedelijk nog in luiers liep, of kroop.
Oud krukje dus.
Als je destijds een krukje wilde,
gewoon om op te zitten,
dan spoedde je je naar de plaatselijke meubelmaker
en bestelde je zo’n ding.
En die ging dan aan de slag met zijn draaibankje en beitels.
Urenlang was ie er dan mee bezig,
maar soi,
tijd zat.
’s avonds kon ie immers toch niet Netflixen,
dus kon ie net zo goed nog wat sierlijke elementjes aanbrengen op ’t krukkie.
Voor een ambachtsman is dat ook top vertier.
Enfin, tijden veranderen…
Waar wij – de liefhebbers van ambachtelijk vakmanschap op deze aardbol-
de kruk van deze meubelmaker roemen om zijn of haar vakmanschap,
zullen anderen heden ten dage deze arbeid wellicht afdoen als uitsloverij.