Universiteit Krakau krukje
Incognito
Na mijn moeder-MAVO heb ik met hangen en wurgen het MBO doorlopen, waarna ik door Hare majesteit werd opgeroepen voor het vervullen van de militaire dienstplicht.
Het idee was toen om daarna verder te gaan studeren,
maar – u kent het wel- er kwam het een en ander tussen en de universiteitsbankjes heb ik helaas nooit kunnen verwarmen met mijn billen.
Arme bankjes.
Toen deze week zich pardoes een prachtig oud krukje bij ons aandiende van de medische faculteit van de universiteit van Krakau, Polen,
zag ik mijn kans schoon en plantte ik zonder schroom
de nog altijd pronte billen op de zitting van de kruk,
simpelweg om te ervaren hoe dat nu voelt,
zo’n geleerd krukkie.
Het viel niet mee.
Ik heb er nog geen minuut op gezeten,
niet in de laatste plaats omdat de zitting er na al die jaren ietwat scheef is gaan zitten, waardoor het een soort ‘schopstoel’ is, maar dan dus in krukvorm.
Een incognitio kruk dus in feite.
Geen wonder, het krukje is van voor 1940 en heeft door de jaren heel wat wippende studentenkonten op zich gehad.
Arme krukkie.
En dan nu ook nog die dikke kale met moeder-MAVO op zich moeten dulden, pff:
het krukje verdient beter.
Daarom zijn we voor ‘m op zoek naar niet al te forse billen,
met een lijf eraan vast dat in totaal niet meer dan -pak ‘m beet- 75 kg weegt en bij wie het brein in staat is om de behoefte om te wippen zonder problemen te onderdrukken.
Ken jij zo iemand -of misschien ben je dat zelf wel- en denk je dat diegene dan ook nog eens € 85,- voor de overdracht willen betalen; laat het ons dan svp weten.
We zullen de betreffende persoon dan discreet benaderen en de adoptieprocedure opstarten.