Vaak wordt me de vraag gesteld,
waarom ik toch zo van lampjes houd.
Meestal volgt er dan een lang, wervend -en voor de meeste mensen oersaai- betoog
over design, functionaliteit, Bauhaus, kwaliteit en schoonheid.
Tsja.
Mevrouw PLED slaakt dan meestal een diepe zucht,
en noemt dat met haar Brabants tongval ‘gezever’.
Alhoewel ik me tegen deze ongenuanceerde mening vanzelfsprekend verzet,
begrijp is haar nuchtere kijk op deze lichtgevende items ook wel weer..
Soms is een lamp namelijk gewoon mooi,
omdat ie licht geeft.
De lamp brengt licht,
daar waar het duister is, maar waar een fijn schijnsel gewenst is.
En als je dan -zoals bij dit fraaie groene architectenlampje- de schakelaar indrukt,
en als bonus een extra waaiervormige reflectie op de muur te zien krijgt (dankzij de gaatjes in de kap),
dan daalt ook bij mij het besef in, dat een lamp vooral mooi is,
omdat ie licht bezorgt.
Zo kan ik,
als ware ik een grotbewoner die voor het eerst een vuurtje heeft weten te maken,
met verwondering genieten van zo’n verlichtende lamp.