Vandaag was een fijne én enerverende dag.
Samen met de allerliefste mevrouw PLED naar Duitsland geweest en daar een busje vol kasten,
bankjes en ander moois uit een Gymnasium opgehaald; het huidige pand aldaar gaat gesloopt worden namelijk.
Enfin, eenmaal thuis, alles uitgeladen en hupsakee, snel de erg fijne huurbus volgens afspraak terugbrengen naar Beil Auto te Weert, alwaar een volgende klant blij gemaakt kon gaan worden met dit ruimtewonder.
We reden via Budel Dorplein, om de Bospop drukte te ontlopen. Iets na het spoorlijntje, dat na de zinkfabriek leidt,
zag ik iets kleins en zwarts zich midden op de weg bewegen, dat een tweetal peuter marters bleken te zijn.
Nummer één schoot gauw de berm in, toen ie het naderende onheil (rijdende bus) gewaar werd,
maar nummer twee (zus of broer) besloot als een soort Don Quichot de bus en zijn chauffeur aan te vallen,
waarbij ie de nodige kabaal maakte.
Maar ja, deze kleine Don Quichot kon natuurlijk niet daar midden op de weg blijven,
dus probeerde ik met zachte hand het lawaai makende mormeltje richting berm te begeleiden.
Dat gebaar werd niet erg gewaardeerd, want het bijtgrage kreng hing even later met zijn tanden aan mijn bloedende hand te bungelen, wat het verplaatsen naar de berm van deze haarbal overigens wel vergemakkelijkte.
Enfin, het beestje kon veilig zijn weg vervolgen en zijn nobele redder moest zich,
na dwingend advies van zijn allerliefste eega,
vervoegen bij de eerste hulp in het ziekenhuis,
alwaar hij werd verwend met een tetanusprik en lekkere antibiotica pilletjes mee kreeg,
om thuis op te sabbelen.
Enfin, mocht u de behoefte voelen,
u kunt mij voordragen om volgend jaar op 27 april een koninklijke onderscheiding te laten opspelden..