Onlangs, ergens op een antiekmarkt in het oosten van Duitsland:
– man ontwaard op deze vroege ochtend, het is nog donker en erg koud, een vintage mushroom lamp.
– vrouwlief was ondertussen al een flink eind doorgelopen, en toen ze merkte dat manlief weer bij een lampje stond te kwijlen, kwam ze zuchtend terug sjokken.
– man laat enigszins vertederd zijn vondst aan de terug gesjokte vrouw zien: ‘en wat vind je ervan? Mooi he!’
– de wenkbrauwen van de vrouw gaan circa 10 cm omhoog en dat is meestal een teken dat vrouwlief zich in een ander universum bevindt.
– Manlief probeert die wenkbrauwen te laten zakken en attendeert haar op de fraaie koperkleurige voet en de mooi gevormde melkglazen kap.
– Vrouwlief mompelt nu iets onverstaanbaars (waarschijnlijk maar beter ook), zegt nu wat luider dat ze koffie wil en sjokt weg, richting koffietentje.
– Manlief betaalt de verkoper nu het gevraagde bedrag, aait de lamp liefkozend over zijn glazen bol en stapt met blije en beduidend enthousiastere tred dan zijn vrouw, eveneens richting de koffie verkopers.
Het was een mooie dag.
(Voor hem)