Handgemaakt vliegtuig

Prachtig aluminium handgemaakt vliegtuig, met een spanwijdte van ruim een meter en tal van fraaie details. Neem alleen al de enorme hoeveelheid nageltjes, de vakkundig gemaakte wieltjes, propellers, cabine en ruitjes. Vakwerk!

Afmetingen: L73,50 x B102 x H18,50 cm

Alleen de vogels..

We komen op onze speurtocht naar ´old, weird and wonderful´ items vaak bijzondere mensen tegen,
die veelal ook een bijzonder verhaal hebben te vertellen.
Zo ook vandaag,
toen we in de Duitse Eifel, in een piepklein dorpje een handgemaakt aluminium vliegtuigje ophaalden.
Bij het eerste oogcontact vermoedde ik al dat deze man, -naar schatting een jaar of zestig-, een flinke rugzak aan levenservaringen bij zich droeg.
Na enkele vragen te hebben gesteld, bleek dat dit vermoeden juist was en deed de man met de treurige ogen zijn relaas.
Hij kwam hier (de Eifel) niet vandaan, zo vertelde hij, maar hij was geboren in een klein dorp aan de Oostzee; in de toenmalige DDR.
Zijn broer woont daar nog altijd, zo tekende ik uit zijn woorden op, maar hij zelf was in 1988, na diverse mislukte pogingen en gevangenisstraffen, met succes gevlucht naar West Duitsland.
… Anderhalf jaar voordat de muur viel …
Hij vertelde over zijn gevangenisstraf,
die hij had gekregen na zijn eerdere mislukte vluchtpogingen,
Hij vertelde over de verhoren van de Stasi,
die hem dagenlang ondervroegen,
en het licht in zijn cel aanlieten en luid Russische propaganda door luidspeakers lieten galmen,
met als doel de gevangenen te vermoeien en hen de gewenste verklaringen te laten afleggen.
Tsja.
Toen hij na zijn laatste opsluiting wederom werd vrijgelaten,
is hij dezelfde dag nog naar de grens met West Duitsland gereisd en wist dit maal wel met succes de grens ongeschonden over te steken,
waar ie zich kon herenigen met zijn ouders. (..)
Tijdens ons gesprek wandelen we door zijn tuin,
en laat hij trots zijn groentetuintje zien en
geeft me twee heerlijk ruikende tomaatjes mee.
Hij vertelde me over het leven in de DDR,
over de lage prijzen van brood en groente,
over de hoge prijzen van auto onderdelen,
maar vooral ook over het gebrek aan vrijheid.
De vrijheid van meningsuiting,
de vrijheid om te kunnen reizen,
omdat mensen nu eenmaal soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn.
Met een ´aluminium vogel´ onder mijn armen neem ik afscheid van de man en bedank hem voor de tomaten en het flesje wijn, dat ie me ook nog toe heeft geschoven.
Onderweg naar huis mompel ik in mezelf ´alleen de vogels vlogen van Oost- naar West-Berlijn´ en kijkt mevrouw PLED me niet begrijpend aan.