Fotografie lamp Leitz

Camera

Ik ben niet bepaald fotogeniek;
als de fotograaf op het knopje drukte,
vielen bij mij meestal pardoes beide luiken dicht
of begon ik spontaan te gapen.
Daarnaast bezit ik een haarloos hoofd,
dat de nodige lichtreflecties veroorzaakt en
het uiteindelijke plaatje zeker niet ten goede komt.

Enfin,
het moge duidelijk zijn: als ik een fototoestel zie,
duik ik dan ook onder de tafel of spring ik achter een muurtje.
Voorkomen is immers beter dan genezen.
Er is echter een uitzondering:
als de fotograaf in kwestie belichtingslampen bij zich heeft,
dan werkt dat als een wortel op een ezel en overwin ik mijn angst, teneinde de lichtbron aan een nadere inspectie te onderwerpen.

Toen we afgelopen zaterdag in Leipzig deze erg oude (jaren dertig) en volledig originele Leitz lamp tegenkwamen,
begon ondergetekende dan ook spontaan te jubelen.
Ik liet mijn vingers over het statief gaan,
betastte de fragiele lampenkapjes en
de bakelieten fittingen met schakelaars,
draaide quasi professioneel aan de draaiknopjes
en vroeg de verkoper smachtend wat de vraagprijs was.
De man noemde zijn prijs.
Een forse.
Mijn beide handen lieten nu de lamp los en deze smachter deed een stapje bij de lamp vandaan.
Ik deelde teleurgesteld de verkoper mee waar ik aan dacht: een flink stuk minder dus
De verkoper deed hierop gelukkig een flinke toenadering,
waarop we elkaars hand konden schudden.

Nog geen seconde nadat de handen geschud waren,
fluisterde mevrouw Van Heugten me in mijn oor dat deze Leitz ‘niet verkocht gaat worden, hoor’, omdat ze ‘m zelf wil houden.

De tijd zal het leren

Categorie: